Kies een datum uit de agenda om te reserveren →
In de concertserie 'Willem Brons presenteert' (derde seizoen) laat Willem Brons, de éminence grise onder de Nederlandse pianisten, het publiek kennismaken met succesvolle oud-studenten. Tijdens dit concert hoort u de levende legende zelf aan het woord tijdens dit kerstconcert.
Mozarts Rondo in a klein is misschien wel zijn mooiste compositie voor piano solo. De sfeer is op een discrete manier melancholisch, maar ook gracieus en soms voor een kort moment zelfs opgewekt. Passages met allure ontbreken evenmin. Met recht een gelaagde compositie, zo typerend voor de late Mozart.
Beethovens sonate opus 101 is de toegangspoort tot de late Beethoven. Naast talrijke serene momenten worden we ook geconfronteerd met onverbloemde passie, met name in het verontrustende, soms zelfs beklemmende tweede deel. Het uiterst beknopte derde deel - een zeldzaam expressief adagio - is een subtiele voorbereiding voor het laatste deel. Maar de middelste sectie is een vervaarlijke fuga, die eigenlijk één immense opmaat vormt voor de glorieuze terugkeer van het hoofdthema. De Coda daarentegen is meer beschouwend en deze lijkt alles wat zich afgespeeld heeft te relativeren.
Schumanns Gesänge der Frühe geeft een fascinerend beeld van de late Schumann: een wonderlijke mengeling van eenzaamheid en verstilde, etherische momenten. Het is Schumanns laatste voltooide compositie voor piano solo, een werk dat vroeger schromelijk onderschat werd maar al sinds 1978 bij Willem Brons op zijn programma staat.
Valse Triste van Kees Olthuis is een melodieuze compositie waarin donkere momenten niet ontbreken. De compositie is zeer sfeervol, heeft een open einde waarbij Willem Brons associaties voelt met een zich verwijderende horizon. Willem Brons beschouwt dit subtiele werk als een verrijking van zijn repertoire.
Tot slot is Schumanns Fantasie een driedelige compositie in grote stijl. Het eerste deel verbindt onvervalste passie met zeldzaam tedere momenten. Het tweede deel verklankt een onverschrokken vrijheidsdrang en heeft daardoor een positieve uitstraling. Het derde deel is een liefdeslied zoals zelfs Schumann zelden zo indringend verklankt heeft. Kortom, een meesterwerk.
Willem Brons (1937) treedt nog steeds veelvuldig op. Hij is een belangrijk vertolker van de muziek van Bach, Beethoven en Schubert, al is zijn repertoire daartoe nooit beperkt gebleven. Ook is hij ambassadeur van het historisch instrument. Naast talrijke recitals heeft hij opgetreden met vele beroemde orkesten en samengewerkt met grote dirigenten in binnen- en buitenland.